Rotterdam verandert. Nieuwbouwprojecten herrijzen en de lelijke randjes van Rotterdam worden schoongepoetst. Ook in Rotterdams verst gelegen gemeente Hoek van Holland is verandering voelbaar. In september 2019 is de metro gaan rijden naar wat de gemeente Rotterdam Beach noemt. Fotograaf Peter de Krom (1981), opgegroeid in ‘de Hoek’, keerde van 2010 tot 2015 terug naar zijn dorp en maakte een aantal vrije fotoseries. De Kunsthal presenteert vijf van deze op zichzelf staande beeldverhalen. De scootmobielclub, de naaktlopers in het duin en de ten dode opgeschreven palmboom op het strand ademen de ‘doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’ mentaliteit van een dorp dat op het punt staat te veranderen. Hoek van Holland opent voor publiek tijdens de Art Rotterdam Week. Met deze tentoonstelling sluit meervoudig Zilveren Camera-winnaar Peter de Krom zijn fotocarrière af.
De Krom vindt Hoek van Holland vergankelijk, een dorp in identiteitscrisis dat mee moet met de toekomst. De Hoekse Lijn brengt Rotterdammers sinds kort met de metro tot de Haven. Ook zijn er plannen om 250 vakantiehuisjes en een hotel bij te bouwen. Op dertig kilometer van het stadhuis aan de Coolsingel gaat het leven er anders aan toe. Omsingeld door het Westland is Hoek van Holland volgens de Krom een eigenaardig Rotterdams dorp. Hoekenezen voelen zich vrij, maar zoeken tegelijkertijd naar houvast. De fotograaf heeft zijn geboorteplaats nooit helemaal begrepen. Hij vertrok naar Breda voor de foto-opleiding aan Academie Sint Joost (2010). Hoek van Holland trok aan hem en hij keerde in 2010 met zijn camera terug. Met een scherp observatievermogen brengt hij verhalen van bewoners en alledaagse taferelen voor zijn lens. In het doodgewone vindt hij zijn onderwerp; zonaanbidders op de parkeerplaats op een zomerdag of moeder en kind bij een draaimolen. Met zijn heldere beeldtaal zet hij een situatie haarscherp neer. Het extreme ‘doe maar gewoon’ leidt in de series van De Krom vaak tot ongewone taferelen.
‘Documentairefotografie kan wel wat humor gebruiken’
Groepsgedrag, menselijke gewoontes en humor zijn een rode draad in De Kroms series over Hoek van Holland. Hij heeft een scherp oog voor inwoners die afwijken van de norm, zoals de elfjarige Timon die als een volleerd militair met zelf geknutseld groot geschut door de wijk sluipt en buurtkinderen rekruteert. Series waarin groepsgedrag onderwerp zijn, worden in de Kunsthal door een voice-over becommentarieert, als ging het om een natuurfilm. Met respect voor zijn onderwerp brengt De Krom bijvoorbeeld het fenomeen van de stokstaartjes in beeld. Poedelnaakt observeren de mannen en vrouwen vanaf hoog standpunt in het duingebied – ondertussen hopend op een kortstondig spannend contact. In dagelijkse scenes ontdekt hij humor; de jongen die pal naast het betonnen wandelpad op het strand is gaan liggen, of de vijftien leden van de Scootrangers Maassluis die met maximaal twaalf kilometer per uur in ‘ganzenpas’ over de dijk langs de kust rijden.
voor de pers
