Daleman legt mensen vast van wie het merendeel niet heeft kunnen profiteren van de welvaart die is voortgekomen uit de eenheid van Europa. De beelden laten een verhaal zien van onvrede en armoede, maar ook van saamhorigheid. Hij zoomt in op families en vrienden die samen op pad gaan, de kermis bezoeken en gokken in arcadehallen in de badplaats Skegness. In pakkende beelden toont Daleman gelijkgestemden die samenkomen op straat. Een groepje mensen bij een bushalte in Grimsby: ze praten en drinken, en ze wachten — maar niet op een bus. Jongeren bij een fish and chips snackbar in Hull die hun toekomst somber inzien, maar blij zijn geen onderdeel meer uit te maken van de EU.
Ongewisse toekomst
Achter de vaak alledaagse beelden gaan hoge werkeloosheid, een groeiend aantal daklozen, gezondheidsproblemen en verdeeldheid schuil. Een verregende winkelstraat in Stratford-upon-Avon. De schuttingen en hekken in Belfast waarmee mensen hun territorium lijken te verdedigen. Als documentaire-fotograaf brengt Daleman veelzeggende details in beeld. De kinderen en jongeren op de foto’s staan voor Daleman symbool voor de ongewisse toekomst van het land. Nietsvermoedend groeien zij op, waarbij hun levens onvermijdelijk worden gevormd door politieke en economische krachten die ze nog niet kunnen begrijpen en waar ze geen invloed op hebben.
Merlin Daleman
Merlin Daleman (1977) heeft een Nederlandse moeder en een Britse vader. Hij groeit op in de Black Country, de voormalige mijnstreek ten westen van Birmingham. Daleman vertrekt uit Engeland om in Nederland te studeren aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij ontwikkelt zich als documentaire-fotograaf en pendelt tussen zijn woonplaats in Noord-Brabant en zijn vaderland. Dit resulteert in een rijk archief van beelden en verhalen. Naast zijn eigen projecten werkt Daleman voor NRC Handelsblad en Trouw. In 2008 en 2010 wint hij een Zilveren Camera prijs in de categorie Documentairefotografie.