Verleiding en het (eigen) vrouwenlichaam staan centraal in het werk van Madeleine Berkhemer (1973-2019). Kunsthal Rotterdam presenteert een overzicht van het werk van deze Rotterdamse kunstenaar ter ere van haar vijftigste geboortejaar. Het veelzijdige oeuvre van Berkhemer wordt ontvouwd in Body of Work. Berkhemers foto’s uit fetisjbladen en haar zinnelijke tekeningen vullen de wanden van HAL 3. Als highlight van de tentoonstelling neemt de pantysculptuur Garden of Delight – Molly’s Chandelier de tentoonstellingsruimte over. Enkele van haar sculpturen sieren al jaren de openbare ruimte van Rotterdam: de Verloren Parel in Het Park en Parabola Blues in Tuin van Noord. Op de roostervloer van de Kunsthal is tijdelijk het buitenwerk Legshow II te zien, met Berkhemers karakteristieke beenfiguren. Welk genre of materiaal ze ook inzet, haar kunst moet prikkelen, plagen en verleiden.
Sensualiteit en erotiek ziet Berkhemer als fundamentele onderdelen van het leven. Ze gebruikt verschillende kunstvormen en technieken in haar onderzoek naar de kracht van het (vrouwelijk) lichaam en hoe dit zowel lust als ongemak oproept. Berkhemer werkt genre-overstijgend: ze maakt tekeningen, collages, (wand)sculpturen, installaties en performances en gebruikt daarbij vaak haar eigen lichaam, én een flinke portie lef.
Tuin der Lusten
Berkhemer begint haar carrière met de modeopleiding aan de Willem de Kooning Academie en een afstudeercollectie die kleding zo minimaal maakt dat het slechts een elastiekje rondom het middenrif vormt. Ze is meerdere jaren assistent van Martin Margiela, werkt samen met Christian Louboutin, maar kiest toch voor het pad van de autonome kunst. Het lichamelijke en de glamour van mode blijven deel uitmaken van haar werk. De elastieken komen terug in foto’s en contactadvertenties waarmee ze in fetisjbladen verschijnt. Ook maakt ze grote sculpturen van pantystof: de ruimtevullende installatie Garden of Delight (Tuin der Lusten) in de Kunsthal is een verwijzing naar het gelijknamige werk van Jeroen Bosch. In de omvangrijke, gelaagde en prikkelende versie van Berkhemer strekken stukken panty zich uit naar de breedte en wijdte van de HAL en doen de perspex bollen - die in de doorzichtige, rode stof bungelen - denken aan vruchten, testikels en billen.
Milly – Molly – Mandy
Milly – Molly – Mandy (de roepnaam van een klein meisje uit een Engels kinderboek uit de eerste helft van de vorige eeuw) zijn de alter ego’s van Berkhemer. Met deze personages kan ze verschillende aspecten van zichzelf inzetten in haar werk. In haar performances, maar ook in collages, fotografie, tekeningen en installaties – te zien in de Kunsthal - verdiept, gebruikt en hergebruikt Berkhemer deze figuren. De drie personages zijn uiterst verleidelijk en provocatief. Door zelf op de foto te gaan als Milly, Molly en Mandy speelt ze een (rollen)spel met de invloed die uitgaat van het vrouwelijk lichaam. Het bekijken ervan, maar ook het bekeken worden.
Pers
