De tentoonstelling ‘A Journey to the Homeland’ van de Zuid-Afrikaanse fotograaf Katharine Cooper (1978, Grahamstown) geeft een indringend portret van witte Afrikanen. Door grote politieke gebeurtenissen zoals de afschaffing van de Apartheid in Zuid-Afrika in 1994, en in 2000 de verdrijving van witte boeren uit hun huizen in Zimbabwe, verandert de positie van deze Afrikanen sterk. Veel witte Afrikanen weten na de omwenteling een zekere toekomst te behouden, anderen hebben minder geluk. In 2013 keert Cooper terug om door de landen van haar jeugd, Zuid-Afrika en Zimbabwe, te reizen. Respectvol legt ze de minderheid vast, waar ze zelf deel van uitmaakte.
In haar fotoserie ‘A Journey to the Homeland’ fotografeert Katharine Cooper met haar Hasselblad-camera de witte boeren met een focus op hun kinderen, die worden meegevoerd door politieke en economische krachten die ze nauwelijks begrijpen. Ruim vijfendertig analoge zwart-wit foto’s laten naast armoede en kwetsbaarheid ook een zekere trots en liefde zien voor het continent waar Cooper opgroeide. Trots en vreugde worden getemperd door kwetsbaarheid terwijl een glimlach vergezeld door een geweer de onzekerheid verbergt. De aanwezigheid van dieren op de foto’s voegt een diepere betekenis toe. Een jongentje die onhandig een kitten vasthoudt en daarmee een bepaalde liefde ervaart of een jongeman met zijn konijn die eenzelfde houding – klein en weerloos – aanneemt.
Cooper speelt met licht, geometrie, textuur en met intensiteit – waarbij ze het beste tot haar recht komt in de ruimte tussen de personificatie van de gezinnen en de manier van weergeven. Door het vierkante formaat van de foto’s lijken de analoge beelden gevangen in het kader. De gelatine zilverdruk geeft de indruk dat de foto’s decennia geleden gemaakt zijn, terwijl het zwart-wit refereert aan het journalistieke karakter van haar onderwerp. De beslissing om zich te concentreren op een van de vele minderheden in Zuid-Afrika - waar zij zelf ooit onderdeel vanuit maakte - is een bewuste keuze, maar moet niet worden aangezien als zegeviering of een verontschuldiging voor het koloniale verleden.
Katharine Cooper
Katharine Cooper studeert in 2004 af aan ‘Ecole Nationale Supérieure de la Photographie’ in Arles (Frankrijk) en gaat werken in het atelier van de gerenommeerde fotograaf Lucien Clergue. Ze ontwikkelt zich tot sociaal geëngageerd documentairefotograaf en reist de hele wereld over. In 2013 keert Cooper terug naar Afrika en trekt vier maanden lang door Zimbabwe en Zuid-Afrika. Dit resulteert in de serie foto’s ‘White Africans: A Journey to the Homeland’ waarvoor Cooper in 2013 de fotografie-award van Académie des Beaux-arts in Parijs ontvangt. Daarnaast houdt Cooper zich bezig met de problematiek van het Midden-Oosten en reist zij vanaf 2015 meerdere keren naar oorlogsgebieden in Syrië en Irak. Ook hier fotografeert ze gezinnen die getroffen zijn door het lot.
Pers
