Summerschoolblog 2023
15 juli, 2023 - 21 augustus, 2023
Tijdens de Summerschool werken drieëndertig studenten vijf weken lang in de Kunsthal. De jongste is 14, de oudste 72. Elke week maken ze samen met een All you can Art kunstenaar kunst. In deze blog volg je hun avonturen!
zondag 20 augustus: finissage
Het is zover: met een spetterende finissage ronden we vandaag de Summerschool af. De laatste vijf weken zijn werkelijk voorbij gevlogen. Vandaag krijgen de studenten hun certificaat, presenteren ze hun werk aan het publiek en showen ze hun inner demons op de catwalk. Out with a bang!
Het is zover
De afgelopen twee dagen zijn de open ateliers getransformeerd tot expositieruimtes. Ieders werk heeft een plek langs de catwalk gekregen. De kostuums zijn voorbereid, de laatste materialen opgeruimd. Radio Worm draait plaatjes. We zijn er klaar voor. Het is wachten op het publiek. Dankzij Pip verzorgt Hotspot Hutspot een fantastische lunch.
Diploma-uitreiking
De Kunsthal is vol trotse familie en vrienden gestroomd. In hun houses roepen de kunstenaars de studenten naar voren. Elke groep krijgt complimenten, advies en natuurlijk een certificaat. De een is nog trotser dan de ander.
Eindpresentatie
Dan is het tijd om naar buiten te verplaatsen. Onder leiding van Roxette Capriles gaat hier de ballroom inspired eindpresentatie plaatsvinden. De ramp van de Kunsthal fungeert als catwalk. Tirzo Martha, Goretti Pombo, Amber Vineyard en Mary-Ann Vineyard zijn de jury.
Inner demons
Uit de speakers klinkt bombastische muziek. Roxette kondigt de studenten aan. De creaties die de catwalk over gaan zijn spectaculair. Van spiegelede glitteroutfits, tot rubberen mantels en hoeden van fietswielen. Alle kostuums zijn gemaakt van kosteloos materiaal en maken indruk. Ze krijgen luid applaus. Dit hadden de studenten vijf weken geleden vast niet durven dromen.
woensdag 16 augustus: kunst thuisbezorgd
Vandaag gaan we op bezoek bij Laurens Delfshaven om de laatste kunstwerken bij de bewoners af te leveren. In groepen zijn we dit sinds het begin van deze week aan het doen en de reacties van de ouderen zijn hartverwarmend.
Is het Uber?
Op zijn rode Kunst Thuisbezorgd-fiets komt ie aanrijden. Knalgeel T-shirt, warmhoudtas op zijn rug. ‘Hee jongens!’ roept David Bade naar de studenten die voor de ingang staan te wachten. Een week hebben ze aan hun Thuisbezorgd-kunstwerken gewerkt. Vandaag gaan ze ze persoonlijk aan ‘hun’ ouderen overhandigen.
Kunst over jou
De bewoners zijn er een beetje stil van. Het is bijzonder om een kunstwerk te ontvangen dat over jou gaat. Over waar je vandaan komt, wat je leuk vindt, over wie je bent. Ze voelen zich gehoord en gezien.
Meedoen?
De kunstwerken krijgen een plek op hun kamer. Sommigen nemen hun studenten er meteen mee naartoe, zodat ze samen een plek uit kunnen kiezen. Kunst Thuisbezorgd is hiermee niet afgelopen. Nog steeds kan iedereen, ook jij, kunst komen maken voor iemand anders. Wij zorgen er dan voor dat het kunstwerk bij hen thuisbezorgd wordt.
zaterdag 12 augustus: mooi en lelijk tegelijk
Naam: Maarten Mansveld
Leeftijd: 68
Uit: Den Haag
De afgelopen tijd heeft hij er hard aan gewerkt en nu is het af: zijn passie & protestproject. Maarten: ‘Tijden corona wandelde ik veel door de stad en op een dag trok dit gebouw mijn aandacht’.
Struikelstenen
‘Ik ben geïnspireerd door het Stolpersteine-project van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Hij plaats overal waar Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn weggevoerd steentjes in de straat, met daarop hun naam. Het is een over heel Europa verspreid monument voor de slachtoffers van het nationaalsocialisme geworden.’
Plakkaat
‘Tijdens een van mijn wandelingen door Den Haag viel me plotseling het plakkaat op een gebouw op. Nog nooit gezien. Ik kom nota bene elke dag langs dat gebouw! Er blijkt eenzelfde soort geschiedenis achter dit gebouw schuil te gaan. Daar wil ik met mijn werk de aandacht op vestigen. Het is een mooi gebouw, maar met een gruwelijke geschiedenis’.
Schuldig landschap
‘Ik word ook geïnspireerd door Anselm Kiefer en Armando’s schuldig landschap. Plaatsen die mooi zijn, en tegelijkertijd lelijk, vanwege de gebeurtenissen die er hebben plaatsgevonden. Zij blijven bestaan en blijven herinneringen oproepen. Nou ja, zo een beetje’.
‘Ik doe mee aan de Summerschool, omdat ik met pensioen ben en heel graag kunst wil leren maken. Ik volg ook een portretschildercursus, maar dat is individueel. Ik ben alleen niet zo van het individuele, ik zoek mensen om mee samen te werken. Hier ben ik zo’n beetje de oudste, maar het is hartstikke leuk met al die jongeren. Het moet alleen niet te lang duren, haha!’
woensdag 6 augustus: laurenszorg
Vandaag bezoekt een groep ouderen van zorginstelling Laurens het open atelier. Samen met Summerschool-studenten vormen ze drietallen, waarin ze samen kunst gaan kijken en maken. En die kunst? Die gaat over hen.
Kunst Thuisbezorgd
Laurens is een zorginstelling die ouderen in het zo zelfstandig en betekenisvol mogelijk leven ondersteunt. Of ze nu herstellen van een ziekte of te maken hebben met een blijvende beperking. Hun bezoek is onderdeel van Kunst Thuisbezorgd, het project waar de studenten samen met David Bade aan werken.
Samen kunst kijken
Verspreid over de ateliers wordt er koffiegedronken en de eerste rolstoelen worden richting tentoonstelling geduwd. David heeft de opdracht gegeven om elkaar te leren kennen door samen kunst te kijken. Dat werkt goed. Er wordt veel gelachen, discussies gevoerd en hier en daar zelfs gezongen.
Perfect
Op basis van de informatie die de studenten vandaag van de ouderen krijgen, gaan ze kunst maken die iets over hem of haar vertelt. Ze hebben hier een week de tijd voor. Volgende week gaan we de kunst bij hen thuisbezorgen.
VRIJDAG 4 AUGUSTUS: DE LUCHT IN
In het open atelier van Elvis Chen worden veel wensen, dromen en angsten verzameld in vliegers. Het atelier hangt er inmiddels vol mee. Vandaag gaan al die vliegers op het strand van Hoek van Holland de lucht in.
Symbool
‘De vlieger staat symbool voor het leven’, licht Elvis toe. ‘Waar droom je van? Waar wil je naartoe in het leven? Dat vang je in het zeil van de vlieger. En wat houd je tegen om daar naartoe te gaan? Welke bagage heb je? Dat verwerk je in de staart. Voor de bagage die je niet mee wilt nemen, hangen er glazen flesjes op mijn atelierhuisje. Daarin kun je de bagage die in de weg zit achterlaten’.
Perfect
De afgelopen weken hebben bijna alle Summerschool-studenten een vlieger gemaakt. Gisteren zijn ze op de gele catwalk getest. Gaan ze de lucht in als ze wind krijgen? Vandaag is het superlekker weer. De wind staat perfect en heeft de juiste kracht. Op naar Hoek van Holland!
Waar wil je naartoe in het leven? Dat symboliseert de vlieger.
Patat
Het is een vrolijk gezicht: een roodgele stoet met grote, gekleurde vliegers vertrekt vanuit de Kunsthal met de metro naar het strand. Eerste pitstop: de snackbar, want volgens Maarten hebben ze hier de beste patat van Hoek van Holland. Maar dan gaat het toch echt gebeuren.
Deinen op de wind
Een voor een kruipen de vliegers de lucht in. De een belandt na een paar rondjes op de grond en heeft nog wat aanpassingen nodig, de ander blijft lekker op de wind deinen. Er zijn vliegers die dansen, vliegers die heftige figuren maken en vliegers die lekker van de zon genieten. Net het leven.
maandag 31 juli: We're having a ball
Naam: Pip Wong
Leeftijd: 31
Het is de derde week van de Summerschool en de eindopdracht voor de finissage is bekend. Pip: ‘Leuk, het thema van de kick-off gaat terugkomen in de finissage!’
Maak ons bang
De opdracht: ‘We hebben allemaal een stemmetje in ons hoofd dat zegt dat we niet genoeg zijn. Tijdens het finissage-ball gaan we deze innerlijke saboteur tot leven wekken. Zorg ervoor dat de jury zich net zo ongemakkelijk voelt als jij, wanneer dit stemmetje erin sluipt’.
Leuk, het thema van de kick-off komt terug in de finissage!
Ik word nu al moe
Ik denk veel, voel veel, durf veel en dat zorgt ervoor dat ik veel doe. Ik volg mijn ideeën in vrijheid, experimenteer en vertaal de gedachten in mijn hoofd naar concrete acties. Dit gebeurt relatief snel. “Als ik aan jouw agenda denk word ik al moe”, zeggen mensen me vaak. Of: “Je denkt te groot, Pip, waarom moet alles zo intens en ingewikkeld zijn bij jou?”
Gewoon shiny
“Doe maar normaal, Pip.” “Denk vooral niet out of the box.” Verstop je. Verdoof je. Verdwijn. Dát is mijn innerlijke saboteur. Ik ben gewoon shiny. Dit monster probeert me te vergrijzen. Het gooit schaduwen op me totdat ik wil verdwijnen. Ok, het concept is er… maar hoe ziet dat eruit? Wordt vervolgd’.
vrijdag 28 juli: the ministry of naps
Naam: Noli Kat
Leeftijd: 32
Uit: Nederland
Weet je nog, John Lennon en Yoko Ono die in 1969 een ‘Bed-In’ in het Amsterdamse Hiltonhotel hielden? Dat kan beter, dacht Noli Kat. Voor haar protestopdracht bedacht ze de performance ‘Rusten als verzet’.
zzzz
Midden in de tentoonstelling [H]erkennen Herbouwen vallen twee bezoekers stil. Er ligt ineens iemand te slapen. In een bedje, haar knieën een beetje opgetrokken onder de gouden deken, onder de protestborden. De bezoekers kijken elkaar vragend aan. Is het een echt persoon? Ja, ze horen haar rustig ademhalen. Hoort zij bij de tentoonstelling?
Er is hier geen ruimte om te rusten
Rusten als protest
‘Ik heb een chronische ziekte, waardoor rusten een belangrijk onderdeel van mijn leven is’, vertelt Noli Kat. ‘Ik ben snel vermoeid en moet dan even slapen of rust nemen. Onze maatschappij is daar alleen niet op ingericht. Hier in de Kunsthal is er bijvoorbeeld geen ruimte voor. Terwijl rust niet alleen voor mij belangrijk is, andere bezoekers willen misschien ook wel even bijkomen’.
Welterusten
En dus rust Noli Kat op verschillende plaatsen in de Kunsthal. Midden in de tentoonstelling. In het open atelier. Op de trap. In de gang. Steeds verplaatst ze haar bed. Noli: ‘Als verzet. Om hier aandacht voor te vragen. Ik ben erg geïnspireerd door de The Nap Ministry-beweging. Hun boek ‘Rest is resistance’ ligt ook in de [H]erkennen Herbouwen-tentoonstelling. En ik nodig iedereen uit het ook eens te proberen’. Haar performance levert haar luid applaus van haar medestudenten op. Maar niet te lang, want er moet gerust worden.
Donderdag 25 juli: passie & protest
Protesteren, hoe doe je dat eigenlijk? Ga je met een spandoek de straat op? En wat als schreeuwen voor de goede zaak niet bij je past? Hoe maak je dan duidelijk waar je voor staat? Deze week werken de Summerschool-studenten met kunstenaar Goretti Pombo aan het thema ‘protest’.
Protestborden
Het atelier van Goretti staat in HAL 3 in de Kunsthal, naast de tentoonstelling [H]erkennen Herbouwen. In de tentoonstelling belichten opkomende kunstenaars en historische objecten het koloniaal verleden van Rotterdam. De tentoonstelling eindigt met protest. Volg de protestborden en je komt bij Goretti’s atelier terecht.
Don't touch the dolls
Bij Goretti’s atelier zitten twee enorme poppen tegen de muur. Ze hebben grote zachte lichamen van vrolijk gekleurde stoffen, die uitnodigen om lekker tegenaan te gaan zitten. Dat feest gaat niet door. “Don’t touch the dolls”, staat er op een bord bij. Het bord lijkt verdacht veel op een protestbord. ‘Iedereen duikt meteen bovenop die poppen’, vertelt Goretti de studenten. Vooral volwassenen beginnen meteen in de zachte lijven te knijpen’.
Waar gaat dit werk over?
‘Een klein jongetje vroeg me of hij een pop mocht aanraken. Dat mocht van mij, gewoon omdat hij het netjes vroeg. De rest van de mensen mag dit niet’, licht Goretti toe. De studenten zitten in een grote kring achter haar atelier op de grond. Waar gaat dit werk over? ‘Mag je elkaar zomaar ongevraagd aanraken?’ vraagt Goretti. ‘En waarom overkomt dit dan toch zoveel vrouwen en meisjes?’
Poppen als protest
De poppen zijn een vorm van protest. ‘Waar ligt je passie en waar wil je voor/tegen protesteren?’ vraagt Goretti. Dat is de opdracht van deze week. Een passieproject en een protestproject. ‘Die twee kunnen trouwens ook prima samengaan’. De studenten gaan aan de slag. Sommigen beginnen te schetsen, anderen kiezen voor karton. De vorm is vrij. ‘Kies iets wat bij jou past en bij wat je wilt vertellen’, roept Goretti ze na. Daar gaan ze. Op zoek naar de activist in zichzelf.
Donderdag 20 juli: meet mother vineyard
Hold it, hold it!” Op de knalgele catwalk staat Amber Vineyard, de mother van House of Vineyard. Vogue-muziek knalt door de speakers. Mother Vineyard neemt een gestileerde houding aan, houdt hem een paar seconden vast en gaat dan naar de volgende houding.
Strike a pose
Om haar heen staan Summerschool-studenten in de meest spectaculaire houdingen. Ook zij veranderen hun pose op het teken van Amber. Het is de vierde dag van de eerste week. Sinds dinsdag werken de Summerschool-studenten onder leiding van kunstenaar Roxette Capriles rondom het thema Ballroom Culture.
Zijn wie je wil zijn
Ballroom, in de jaren ’70 ontstaan uit protest tegen het uitsluiten van gekleurde queerlichamen, is een subcultuur waarin iedereen mag zijn wie hij wil zijn. Tijdens balls nemen verschillende houses het op de catwalk tegen elkaar op. Buiten de shows om is de ballroomscene een netwerk van mensen die elkaar steunen. De kern: elkaar sterker maken.
House of Vineyard
Amber is oprichter van House of Vineyard, waar ook Roxette deel vanuit maakt. In de veilige omgeving van een house kun je je eigen identiteit ontwikkelen. Dat gegeven gebruikt Roxette deze week in de Summerschool. Wie wil je zijn? Wat zit er nog meer in jou verborgen? Wie of wat zijn jouw innerlijke demonen? Hoe ga je daarmee om?
Mother Vineyard leert de Summerschool-studenten ondertussen hoe ze krachtig en onverschrokken de catwalk over kunnen gaan. Samen onderzoeken ze verschillende houdingen: sterk, vrouwelijk, kwetsbaar, sexy, mannelijk. Zelfverzekerd en met rechte rug lopen ze een voor een over de catwalk. “Aight!” Roept Amber. De hele groep applaudisseert, voor zichzelf en voor elkaar. “Dit kun je ook toepassen in het dagelijks leven”, sluit Amber af. “Het geeft je zelfvertrouwen
Dinsdag 18 juli: And we're off!
Naam: Pip Wong
Leeftijd:31
Uit: Rotterdam
Vandaag is de eerste dag van de Summerschool en de Kunsthal is veranderd in een hotspot voor allerlei verschillende mensen. Ertussen loopt Pip: ‘Ik ken deze mensen nog niet, maar de sfeer is zo herkenbaar. Ik voel me hier thuis’
Wat is creativiteit?
Pip werkt in het dagelijks leven bij Hotspot Hutspot, een organisatie die gezonde voeding voor iedereen beschikbaar maakt. ‘Als projectleider van de Boterhamsters (gevulde boterhamtrommels voor scholen in Rotterdam), tokobaas van onze crisiscatering (gratis boodschappen) en psycholoog/coach voor onze vrijwilligers, heb ik veel ruimte om creatief bezig te zijn. Maar het is niet de creativiteit waarmee je kunst maakt die aan de muren van de Kunsthal belandt’.
Mensen als verf
‘Op mijn werk creëer ik met eten interacties tussen mensen. Via eten probeer ik hen te bereiken, verder te helpen en mooie dingen en momenten te maken. Je zou dat ook een vorm van kunst kunnen noemen. Een schilderij waarbij de mensen de verf zijn en hun interacties de lijnen’.
De sfeer is zo herkenbaar. Ik voel me hier thuis
Ik móest kunst maken
Acht jaar lang wilde ik naar de Kunstacademie. Om technische vaardigheden te leren, maar vooral om mezelf bloot te stellen aan nieuwe ideeën, werkwijzen en creatieve mensen. Als werkverslaafde ben ik er nooit aan toegekomen. Toen mijn vader twee jaar geleden overleed móest ik kunst maken. Ik kon het niet helpen, ik móest me uiten. Het was pijnlijk, mooi, intiem en… intens’
Ja maar; heeft dat wel nut?
‘Sindsdien heb ik eigenlijk alleen maar werk gerelateerd kunst gemaakt. Van mooi opgemaakte gerechten tot stickers en jaarverslagen. Kon ik daarin mijn creativiteit kwijt? Natuurlijk! Waren ze leuk om te maken? Jazeker! Maar het is ook een beetje een verdedigingsmechanisme. Een stemmetje in mijn hoofd zegt dat alles wat ik doe nut moet hebben. Heeft het geen nut? Dan is het tijdsverspilling’.
Blabla
Werk gerelateerd kunst maken heeft nut. Het dient een duidelijk doel. En zo ga ik het kunst maken vanuit mijn gevoel uit de weg. Om mijn gevoel te kunnen uiten, moet ik het eerst leren kennen. Mezelf blootgeven. Om zo nauwkeurig mogelijk kunst te kunnen maken, moet ik elke donkere hoek van dat gevoel verkennen. Hoe dieper ik verken, hoe meer ik groei. En dat is mooi, maar doet ook pijn en is intens. En die intensiteit vermijd ik. Met m’n “tijdsverspilling, blabla”.
Let's go!
‘Dus. Er moet iets gebeuren. Als ik me blijf focussen op werk, op ‘buiten’, dan neem ik aandacht weg van al het werk ‘binnen’. Ik ben uit balans. En nu ik dat heb (h)erkend, ga ik er iets aan doen: ik doe mee aan de Summerschool. Let’s go!’
Zaterdag 15 juli: HOW BIZARRE
Het zoemt en gonst in de Kunsthal. MC Fruit Fly (kunstenaar Roxette Capriles) vliegt op en neer over de knalgele catwalk. “All you can Art, are you ready?!!” roept ze door haar megafoon over de pompende bassen heen. “Jaaaaaaa!” Klinkt het enthousiast.
Kick-off
Ruim honderd mensen nemen vandaag deel aan de feestelijke kick-off van All you can Art. Onder hen Summerschool-studenten, leden van de Pauluskerk, bewoners van Laurens Ouderenzorg, jong, oud, iedereen door elkaar. Ze worden door MC Fruit Fly verdeeld in vier groepen en krijgen vijf minuten om elkaar te leren kennen. Iedere groep wordt door een kunstenaar onder zijn hoede genomen.
Ballroom Culture
Na een introductie van MC Fruit Fly over Ballroom Culture verdwijnen de groepen in het atelier van ‘hun’ kunstenaar: David Bade, Tirzo Martha, Goretti Pombo of Elvis Chen. In de Ballroomscene - een underground LGBTQ+ subcultuur - kun je zijn wie je wilt zijn. Door middel van performance onderzoek je de grenzen van gender en seksualiteit. De groepen gaan vandaag binnen 1 uur (!) een bizar personage creëren en showen op de catwalk.
3,2,1, start!
En om het nog wat moeilijker te maken, mag uit iedere groep één persoon materiaal ophalen om mee te werken. Na het startschot rennen de vertegenwoordigers zo snel als ze kunnen de catwalk af. Met armen vol karton, stof, gaas en ballonnen brengen ze de buit naar hun atelier. En dan gebeurt het…
De groepen zijn veranderd in bizarre creaties. Onder luid gejuich van het publiek schrijdt groep 1 over de catwalk. Alle groepsleden zitten samen ín de creatie. Als een volleerd balletgezelschap zakken ze op maat van de muziek door hun knieën. Het levert ze niet alleen applaus, maar ook vier tienen van de jury op.
I think u freeky
De muziek verandert en twee meisjes huppelen de catwalk op. Ze strooien knalrode propellertjes in het rond. Direct achter hen verschijnt groep 2 op de gele loper. "I fink u freeky and I like you a lot” klinkt het uit de speakers. Dansend op de muziek van Die Antwoord komt de creatie de catwalk af. Vier tienen van de jury!
En dan galoppeert er een soort paard..? Hond..? de catwalk op. Het beest wordt aan een touwtje door haar begeleider rondgeleid. “Jury! What do you think?!” roept MC Fruit Fly. Vier tienen vliegen de lucht in.
Ik zit helemaal onder de verf, maar mán, wat was dit leuk!
De muziek verandert. Als de eerste tonen van Murder She Wrote (Chaka Demus & Pliers) klinken begint iedereen te dansen. In de verte verschijnt een vierkant schepsel met gele ballonnen en de langste sleep die je ooit gezien hebt. Prinses Diana, eat your heart out. Dansend met voetballen, en iets wat nog het meest op een grote vergiet lijkt op het hoofd, danst de creatie van groep 4 over de catwalk. En wat denk je? Vier tienen van de jury!
