Vrijdag 9 augustus: Bas

“Raad eens hoe oud ik ben?” Hij vraagt het met glimogen. “Freerk!” roept hij. Hij moet nog wat schuiner in zijn scootmobiel gaan zitten om de aandacht van zijn vriend te kunnen trekken. “Freerk! Ik heb gevraagd hoe oud ik ben!” Lachend kijkt Freerk op: “Eén jaar ouder dan ik, toch? En ik ben 79”. “80”, zegt Bas. “Ik ben 80 jaar” en hij kijkt er triomfantelijk bij.

De helling op 

Bijna elke dag komt hij naar de Kunsthal. In zijn scootmobiel rijdt hij soepel de gele helling op om het bochtje naar Tirzo’s atelier te maken. Hier werkt hij samen met andere leden van de Pauluskerk en kunstenaar Tirzo Martha aan hun roadpiece. “Maar de jongens en ik komen ook gewoon om te tekenen”, zegt Bas.

De jongens

De jongens, dat zijn de andere leden van de Pauluskerk die hier elke dag komen: Patrick, Peter en natuurlijk Freerk. Janneman ook wel, maar sinds die een nieuwe scootmobiel heeft, is ie nogal een gevaar geworden, vindt Bas. Omdat Bas onlangs zelf van de weg is gereden, vermijdt hij hem een beetje.

Geen zorgen

Ze kennen Tirzo al vier jaar, sinds All you can Art een atelier inrichtte in de Paukuskerk zelf. Elke zomer erna werken ze samen met hem in de Kunsthal. “Van Tirzo heb ik geleerd gedachten om te zetten in beelden”, zegt Bas. “Ik heb veertig jaar gevaren en veel meegemaakt, maar dat had ik nog nooit gedaan. Het is gezellig hier, we werken allemaal samen. Je zorgen zijn hier heel ver weg.”

Parade

Bas kijkt nu al uit naar de parade op zondag 25 augustus. Met alle kunst die er gemaakt is, inclusief de tot sculpturen omgebouwde rolstoelen gaan we in een feestelijke carnavalsstoet door de stad. “Mijn scootmobiel wordt ook omgebouwd”, zegt Bas enthousiast. “We hebben net de installatie al even gepast. Hij hangt nog wat over, maar er komen nog wieltjes onder. Dan ga je eens wat meemaken!”

woensdag 7 augustus: onterfd erfgoed

Kunst kopen voor een prikkie, kan dat? “Ja, hoor”, zegt Jolande Otten. “En dan is het nog kunst afkomstig uit musea ook”. Jolande is directeur van Onterfd Goed in Eindhoven, een stichting die afgestoten kunst van musea in Nederland verkoopt. Op verzoek van Dik heeft ze een aantal kunstwerken meegebracht. Dik verwerkt deze kunst regelmatig in zijn eigen werken, maar hoe zit dat?

Objecten herzien

Musea verzamelden jarenlang allerlei objecten. “Verzamelen was een kerntaak”, legt Jolande uit. “Daarom liggen de depots van musea hartstikke vol. Er liggen meer objecten dan ze tentoon kunnen stellen.” Nu de focus van musea verschuift naar verhalen vertellen, worden veel objecten opnieuw kritisch bekeken.

Copyright

Ook aan het hergebruiken van kunst worden strenge eisen gesteld. “Er zit copyright op en die blijft altijd bij de kunstenaar. Wil je een werk hergebruiken dan moet het niet meer als zodanig herkenbaar zijn.” 

dinsdag 6 augustus: alles wat zacht is

Deze week nemen Claire Zandvliet en Dik Kreuk de Summerschoolstudenten onder hun hoede. Ze delen een atelier waarin je ‘levensweg’ centraal staat: de reis die je in je leven aflegt. Hoe lang is die weg? Wie kom je onderweg allemaal tegen en durf je van je route af te wijken? 

Schoen

Het is warm vandaag, zo’n 27 °C, en de dag moet nog beginnen. Met zijn allen zitten we in de tuin van de Kunsthal. De studenten laten elkaar het voorwerp zien dat ze op straat gevonden hebben. “Waarom heb je dit opgeraapt?” vraagt Claire aan een student die een schoen heeft meegenomen.

Aaibaarheid

De gevonden voorwerpen gaan de studenten verwerken in hun werk. De opdracht is kenmerkend voor zowel Claire als Dik. Allebei werken ze met gevonden materialen. Dik maakt er installaties van, Claire richt zich op materialen met een hoge aaibaarheidsfactor: wol, stof, alles wat zacht is. De meest bijzondere schatten vindt ze, verrassend genoeg, in afvalbakken.

Nee gevonden

In hun atelier hangt een prachtig geweven kleed. “Heb jij dat gemaakt?” vragen bezoekers als ze erlangs lopen. “Nee, op straat gevonden”, antwoordt Claire laconiek. Het zijn deze vondsten die de bouwstenen voor haar kleurrijke installaties vormen. Om haar te beschermen tegen de harde realiteit van de buitenwereld.

Maandag 5 augustus: mooi is niet belangrijk

“Ik kan niet zo goed tekenen als jullie allemaal”, begint een van de Summerschoolstudenten de presentatie van haar catch of the day. “Ho ho ho”, onderbreekt David Bade haar. “Mooi is niet belangrijk”.

Authenciteit

Het gaat niet om esthetiek, het gaat om echtheid. Authenticiteit. Als jij, vanuit je oprechte motivatie, je gevoel en energie in je werk stopt, ontstaat je eigen beeldtaal. Daar werken we hier aan: aan je eigen creativiteit. Je leert hier niet de techniek van het tekenen, daar gaat het niet om. Het gaat om het vinden van je eigen beeldtaal”.

Wat is mooi

“Bovendien, wat is mooi?” David raakt nu echt op dreef. Met rode wangen betoogt hij: “Ik vind dit mooi” en maakt een woeste armzwaai richting de open ateliers. “Maar iemand anders kan iets anders heel mooi vinden. Esthetiek is subjectief, zie je? Persoonlijk. En daarom niet belangrijk. Ik wil dat jullie dat goed onthouden”.

Sorry

Hij gaat weer zitten. “Sorry hoor”, zegt hij tegen de studente, “maar dit is echt heel belangrijk.” Met hernieuwd zelfvertrouwen presenteert de studente haar werk aan de groep. “Dit is mijn catch of de day, in een stijl die bij mij past.”

vrijdag 2 augustus: catch of the day 

Elke dag beginnen de Summerschoolstudenten met de ‘catch of the day’: een oefening van David Bade om je observatievermogen te trainen. Wat zie je? Het kan iets kleins zijn - een schoen in de berm, op weg naar je werk - of iets groots. Het kan een gevoel zijn of een voorval. Hoe dan ook, dat wat je opvalt zet je om in een werk. Een tekening, een foto, een beeld, net wat bij je past.

Eigen stijl

“Om kunstenaar te kunnen worden, moet je een eigen beeldtaal hebben”, legt David uit. “Die vind je door te doen, te trainen. Door heel veel te maken, ontdek je je eigen stijl”. 

Marokko

Sasha uit Oekraïne heeft een tekening gemaakt van het gevoel dat haar overviel toen ze vanochtend koffiedronk. Ze is voor het eerst lange tijd zonder haar zoontje Yaroslav (9). Hij is op vakantie in Marokko. Mam, ik heb in de oceaan gezwommen!” Had hij de avond ervoor enthousiast aan de telefoon verteld. “En het was heel anders dan in de zee!” Sasha mist hem erg, maar is ook trots op hem. Voor ze er erg in had, had ze deze tekening gemaakt.

Donderdag 1 augustus: Laurens over de vloer 

Vandaag bezoeken ouderen van zorginstelling Laurens het open atelier. Elk van hen krijgt twee of drie Summerschool-studenten toegewezen. Op basis van wat ze hen vertellen transformeren de studenten hun rolstoelen, rollators of andere hulpmiddelen tot rijdende sculpturen. 

Zelfstandig oud worden

Laurens is een zorginstelling die ouderen ondersteunt in het zo zelfstandig en betekenisvol mogelijk leven. Of ze nu herstellen van een ziekte of te maken hebben met een blijvende beperking. Hun bezoek is onderdeel van het project waar de studenten samen met David Bade aan werken. 

Samen kunst beleven

We starten de ochtend met koffiedrinken. Onze gasten vertellen over hun leven. Hier en daar worden driftig aantekeningen gemaakt, die de studenten later zullen gebruiken voor hun sculpturen. De eerste rolstoelen worden richting de Zomercarnaval-tentoonstelling geduwd. David heeft de opdracht gegeven om elkaar te leren kennen door samen kunst te kijken. 

Road pieces

Op basis van de informatie die de studenten vandaag van de ouderen krijgen, gaan ze rijdende sculpturen maken; rolstoelen die iets over de persoonlijkheid van hun eigenaar vertellen. Ze hebben hier tot het einde van de Summerschool de tijd voor. De sculpturen gaan fungeren als roadpieces tijdens de finale parade.

dinsdag 30 juli: rollin'

Wat is normaal en wie bepaalt dat? Deze week werken de Summerschoolstudenten onder leiding van kunstenaar David Bade aan het omvormen van rolstoelen tot rijdende sculpturen. 

Mensen negeren je 

Het open atelier van David, die voor de gelegenheid op een rollator voor de groep zit, staat vol met rolstoelen. “Als je in een rolstoel zit, benaderen mensen je heel anders”, vertelt David. “Ik ben me bij wijze van experiment een paar dagen in een rolstoel door de stad gaan verplaatsen. Mensen negeren je. Ze kijken je niet meer aan of praten niet tegen je”.
 

Genaaid

“Op een gegeven moment kreeg ik een maatje: een man die ook in een rolstoel zat. We kwamen elkaar vaak tegen en dan groeten we elkaar. We hadden een beetje een verstandhouding. Maar toen hij me een keer uit de rolstoel op zag staan en zag dat ik gewoon kon lopen, vond hij dat niet zo leuk. Ik denk dat ie zich genaaid voelde.”

Rijdende sculpturen

Deze week laat David de Summerschoolstudenten nadenken over de vraag wat normaal is. Samen met oudere bewoners van zorginstelling Laurens toveren de studenten rolstoelen en scootmobielen om tot rijdende sculpturen. De bewoners van Laurens kennen de uitdagingen van ouderdom. Zij zijn vaak genoodzaakt een rollator of rolstoel te gebruiken. Hoe is dat? Wat doet dit met hen?

Roadpiece

De studenten creëren deze week betekenisvolle sculpturen die de levensverhalen van de ouderen vertegenwoordigen. Tijdens de finissage zullen de sculpturen dienstdoen als roadpieces tijdens de carnavalsoptocht.

zaterdag 27 juli: carnaval 

Dit jaar staat All you can Art is het teken van carnaval en dat is niet voor niets. Het Zomercarnaval (in 1982 voor het eerst gevierd als Antilliaans carnaval) is al veertig jaar lang een van de grootste en meest uitbundige vieringen in Nederland. 

Iedereen laten dansen

Elk jaar trekken zo’n 2500 dansers en 25 ‘roadpieces’ (praalwagens) door het centrum van Rotterdam met maar één doel: iedereen laten dansen.

Gemeenschap

Zomercarnaval is een uniek, kleurrijk evenement dat verschillende culturen met elkaar verbindt. Met de drijvende kracht achter evenement - de gemeenschap - als uitgangspunt, werken we in de open ateliers vanuit verschillende invalshoeken aan een gezamenlijk roadpiece.

Levensweg

In het open atelier van Claire Zandvliet en Dik Kreuk werk je aan een kunstinstallatie die de reis die je in je leven aflegt symboliseert. Hoe lang is jouw weg? Welke lessen heb je onderweg geleerd? En heb je weleens een andere route genomen?

Roadpiece voor solidariteit

Tirzo Martha werkt samen met de Pauluskerk aan een roadpiece voor solidariteit. In dit open atelier ontstaat kunst vanuit samenwerking. De Pauluskerk, een toevluchtsoord voor de meest kwetsbare mensen in de stad, ondersteunt dak- en thuislozen, mensen zonder verblijfspapieren en kwetsbare jongeren.  

Rolling, Rolling, Rolling

Wat is normaal en wie bepaalt dat? In het open atelier van David Bade tover je samen met bewoners van zorginstelling Laurens rolstoelen en scootmobielen om tot rijdende sculpturen. 

Home is where the art is

In het open atelier van Pip Wong en Heather Beveridge staat het thema ‘thuis’ centraal. Wat betekent thuis? Is het een plek waar je naar toe gaat of kan het ook een gevoel zijn? En wanneer voel je je ergens thuis?

Curaçaos Carnaval 

Eugenie Boon en Travis Geertruida vertrekken vanuit de kleuren en stoffen van het Curaçaose Carnaval. In hun open atelier maak je een sculptuur uit stof. Deze wordt samen met sculpturen van andere bezoekers omgetoverd tot een gezamenlijk werk.

donderdag 25 juli: wat is thuis?

Deze week werken we onder leiding van kunstenaars Pip Wong en Heather Beveridge in de open ateliers aan het thema ‘thuis’. Wat betekent thuis voor jou? Is het een plek of een gevoel? En welke emoties roept ‘thuiskomen’ bij je op? 

Art is therapy 

Heather en Pip ontmoetten elkaar tijdens de All you can Art Summerschool in 2023, waar ze een gedeelde liefde voor de therapeutische effecten van creativiteit ontdekten. Na de Summerschool bleven ze kunst maken; ze richten met vijf andere All you can Art-alumni een studio in Rotterdam op, waar ze workshops en evenementen organiseren.

Art is home

Begin dit jaar waren Heather en Pip artists-in-residence aan het Instituto Buena Bista, het centrum voor hedendaagse kunst op Curaçao, opgericht door David Bade en Tirzo Martha. Het inspireerde hen tot het lanceren van Art is Home, een stichting die therapeutische kunstbeoefening tot doel heeft.

Carnaval

Aan de hand van kleine opdrachten verkennen we in het open atelier van Heather en Pip en gevoel van thuiskomen. De Summerschoolstudenten werken toe naar een gezamenlijk ‘roadpiece’, een praalwagen waarmee je tijdens het Caribische carnaval een bepaald thema uitbeeldt. Benieuwd hoe die eruit gaat zien? Stay tuned!

Dinsdag 23 juli: Start Summerschool 

Vandaag start de All you can Art Summerschool! Zo’n dertig studenten - de jongste 16, de oudste 77 - gaan de komende vijf weken aan de slag in de open ateliers. Dat doen ze vier dagen per week, van 10 uur ’s ochtends tot 5 uur ‘s middags. Onder leiding van de All You can Art-kunstenaars werken ze aan hun creatieve ontwikkeling.

Perspectieven

Iedere week worden de studenten begeleid door andere kunstenaars, zodat ze zoveel mogelijk perspectieven en werkwijzen uit kunnen proberen. Deze week maken ze kennis met hen. De kunstenaars vertellen over hun eigen werk en zetten de studenten aan het werk met grote en kleine opdrachten.  

Meester-gezel principe

Studenten van de Summerschool leren volgens het ‘meester-gezel principe’. Misschien heb je hier weleens van gehoord. Het is de manier waarop leerlingen in de zeventiende eeuw leerden schilderen van meesters als Rembrandt en Leyster. Kort door de bocht betekent het: leren door te doen. Door te oefenen, in de praktijk bezig te zijn, fouten te maken en af te kijken bij de kunstenaars van het All you can Art-team, leer je. Deze ‘meesters’ stimuleren de studenten het vooral zelf te proberen. De ‘gezellen’ krijgen de ruimte om dingen op hun eigen manier te doen. Om te experimenteren, eigen projecten uit te werken en kennis uit andere vakgebieden toe te passen. Door te oefenen, in de praktijk bezig te zijn, fouten te maken en af te kijken bij de kunstenaars van het All you can Art-team, leer je. Deze ‘meesters’ stimuleren de studenten het vooral zelf te proberen. De ‘gezellen’ krijgen de ruimte om dingen op hun eigen manier te doen. Om te experimenteren, eigen projecten uit te werken en kennis uit andere vakgebieden toe te passen.

Direct exposeren

De studenten krijgen de mogelijkheid om eigen werk te maken en krijgen feedback van David Bade en Tirzo Martha. Het werk dat ze tijdens de Summerschool maken wordt in de open ateliers in de Kunsthal getoond. Zo worden ze langzaamaan zelf meester. 

VRIJDAG 19 JULI: KICK-OFF

Het is zover: vandaag gaat All you can Art 2024 van start! Het is stralend weer, er staan verschillende DJ’s te draaien en het Kunsthalcafé is in een grote dansvloer veranderd. We combineren de kick-off van All you can Art met de Friday Night LIVE Zomercarnaval-editie en het is FEEST!

FOUNDING FATHERS 

In de open ateliers heten All you can Art’s founding fathers David Bade en Tirzo Martha bezoekers, Summerschool-studenten, -alumni, leden van de Pauluskerk, bewoners van Laurens Ouderenzorg en cliënten van Reakt welkom. “We zijn hartstikke trots op deze negende editie van All you can Art!” Trapt David af. “Het gaat er niet om hoe goed je kunt tekenen, deze weken draaien om creativiteit”, vult Tirzo hem aan.

Aan de slag 

Onder leiding van het team - kunstenaars Dik Kreuk, Claire Zandvliet, Pip Wong, Heather Beveridge, Travis Geertruida en Eugenie Boon - gaan de deelnemers aan de slag. De opdracht: stel jezelf voor door middel van een vlag. Gebruik drie hoofdkleuren en zorg ervoor dat je vlag binnen een uur klaar is.

Vlaggenparade

Als een speer gaat iedereen aan het werk. In de open ateliers verschijnen de mooiste creaties: vlaggen met slingers, draken, zonnestralen en abstracte vormen. Er wordt geknipt, geverfd, geplakt en genaaid. Kort worden de vlaggen besproken, want het is tijd voor het hoogtepunt van de avond: de vlaggenparade!

Wave your flag

In een lange vrolijke sliert marcheren zo’n dertig kunstenaars door de Kunsthal naar buiten. Zwaaiend met hun vlaggen volgen ze Pip, dwars door hal A via het Kunsthalcafé naar het plein voor het museum en weer terug. Op de achtergrond dreunen de bassen van de DJ. Het bleef nog lang onrustig in Rotterdam…