Kunsthal Rotterdam

Om verschillende doelgroepen te bereiken hebben de kunstenaars bij maar liefst drie Rotterdamse partnerlocaties in de stad een atelier ingericht. Stichting Laurens (ouderenzorg), Het Zuiderpark College (VMBO) en Antes (verslavingszorg) gaan deze zomer samen met de kunstenaars de uitdaging aan om kunst in hun dagelijkse praktijk een plek te geven en een ontmoeting tot stand te brengen. De kunstenaars gaan samen met bewoners, studenten of patiënten een paar weken aan de slag en brengen een beeld of toegepast object tot stand dat een functie in hun dagelijks leven kan vervullen. In deze setting is ruimte voor uitwisseling van kennis, verhalen, culturen en vaardigheden. 

David Bade (1970, Curaçao)

Naast de diversiteit van materiaal- en kleurgebruik en de combinatie van figuratie en abstractie is sociale betrokkenheid kenmerkend voor het werk van David Bade. Het leven in al zijn complexiteit is prominent aanwezig in zijn werk en ieder onverwacht moment kan door hem gevangen worden in een kunstwerk. Zijn werk ageert tegen uiteenlopende maatschappelijke en sociaal geëngageerde thema¹s. Zowel politiek, seks, kunst als sport komen voorbij. Sterke beelden worden gerelativeerd door dubbelzinnige titels. Met een flinke dosis humor, gevoel en mededogen levert Bade via zijn werk commentaar op de maatschappij.

Het kunstenaarschap is voor Bade een vorm van kennisoverdracht en bewustwording waarin het experiment en processen altijd centraal staan. In de totstandkoming van zijn installaties zoekt hij de samenwerking met het publiek. Dit soort publieksparticipatie is iets wat hem typeert en hij als pionier heeft ontwikkeld.

Bade werkt samen met VMBO leerlingen van het Zuiderpark College op Rotterdam Zuid aan een sculptuur. Nadat de leerlingen de eerste aanzet hebben gedaan, wordt de sculptuur in de Kunsthal samen met publiek en Summerschoolstudenten verder afgemaakt.

Tirzo Martha (1965, Curaçao)

Tirzo Martha maakt kunst uit noodzaak: niet om creatief te zijn maar vanwege zijn sociale betrokkenheid. Hij ziet kunst als middel dat in gezet kan worden ter verbetering en ontwikkeling van een gemeenschap. Vanuit dit uitgangspunt betrekt hij mensen in zijn creatief proces en maakt hen onderdeel van het ontwikkelen van ideeën, nieuwe visies, nieuwe benadering van problematieken en het maakproces.

Martha onderzoekt de leefomstandigheden van mensen, hoe ze omgaan met hun ruimte en objecten maar ook hun gedachten, dromen en teleurstellingen. In zijn politieke en sociaal geëngageerde installaties en sculpturen gemaakt van verzamelde materialen en dagelijkse gebruiksvoorwerpen laat hij het wankele evenwicht, de ongelijkheid binnen en de complexe structuur van de (Curaçaose) maatschappij zien.

Martha heeft een extra atelier bij Stichting Laurens Delfshaven, een bejaardentehuis waar mensen met diverse culturele achtergronden wonen. Martha wil hier meer inzicht krijgen in de belevingswereld van ouderen die afhankelijk zijn van de zorg van anderen. Hoe hadden ze zich oud worden en zijn voorgesteld? Hoe wordt hier vanuit diverse culturen naar gekeken? Martha wil niet alleen met de bewoners werken, hij betrekt ook het team van het tehuis bij het maakproces. Hij bevraagt hoe zij tegen de huidige zorg aankijken wanneer ze zich realiseren dat ze hier zelf ook ooit afhankelijk van zullen zijn.

Liesbeth labeur (1975, Middelburg)

Liesbeth Labeur groeit op in Curacao en later in Zeeland in waar het woord een belangrijke rol speelt. Vanuit die context vult ze haar kunstenaarschap in. In haar artistieke praktijk staan piëtistisch vormgebruik en Babylonische beeldverwarring centraal. Haar werk is sober, zwart, talig en beweegt zich tussen kunst en vormgeving. De ene keer abstract, dan weer narratief. Labeur heeft met de summerschoolstudenten mobiele All You can Art objecten gebouwd bij stichting Laurens Nijeveld een tehuis voor demente bejaarden. Labeur ziet het als een eer werk te maken over de generatie op wiens schouders wij staan. Ze verzamelt verhalen van de ouderen die ze daar ontmoet, in woord en beeld, in losse aantekeningen en misschien foto’s. Tenminste, als er nog verhalen zijn. 

In de Kunsthal verzamelt Labeur verhalen van kleinkinderen over hun grootouders.  Van alle verhalen samen maakt ze gedurende de zomer zesentwintig eilanden, gerangschikt op de letters van het alfabet. Ze onderzoekt hierbij de werkwijze van het Instituto Buena Bista en past dit toe op haar werk

Rieneke de Vries (1981, Groningen)

Rieneke de Vries houdt zich in haar werk bezig met verschillen en overeenkomsten tussen mensen. Waarom voelt de een zich groot en de ander zich klein? Komt dit van binnenuit of van buitenaf? Waarom kan de ene persoon wel macht op zijn omgeving uitoefenen en de ander niet? Kortom, hoe gaan mensen met zichzelf en met elkaar om?

Open gesprekken met mensen over identiteit en realiteit vormen de basis voor het werk van De Vries. Haar sculpturen komen altijd tot stand in samenwerking met anderen: bijvoorbeeld VMBO scholieren, buurtbewoners of daklozen. Voor de Vries betekent het werken met mensen elke keer weer opnieuw het wiel uitvinden: bewustzijn van eigen gedachtenkaders en tegelijkertijd openstaan voor die van de ander. In de Kunsthal verwerkt ze de persoonlijke realiteiten die mensen met haar te delen tot nieuw werk.

De Vries werkt voor All you can Art in het activeringscentrum van Antes aan de Boszoom in Rotterdam. De bezoekers van het centrum hebben een psychiatrische en/of verslavingsachtergrond. De Vries wil met hen beelden maken die vertellen hoe zij vanuit hun plek in de maatschappij tegen anderen aankijken.

Roxette Capriles (1993, Curacao)
Elvis Chen (1988, Paramaribo)

Roxette Capriles en Elvis Chen zijn vorig jaar afgestudeerd aan de  kunstacademie. Als doorgewinterde IBB alumni met hun wortels in Curacao, zijn ze vaak geconfronteerd met een andere realiteit die mensen zoals bijvoorbeeld de clienten van de psychiatrische kliniek Capriles, thuisbasis van IBB, ervaren. Beiden voelen vanuit die achtergrond de urgentie om hun beginnende kunstenaarschap te ontwikkelen tot een die gebaseerd is op sociaal engagement in combinatie met interactie met anderen.

Capriles en Chen zijn geïnteresseerd in de discrepantie tussen verschijning en realiteit. Mensen beoordelen anderen vaak (onbewust) op hun uiterlijke verschijning. Aannames op basis van etniciteit, sociale klasse en gender vormen het profiel van anderen. Capriles en Chen willen onderzoeken hoe de ontwikkeling van iemands leven het begrip van identiteit verandert.

Capriles en Chen hebben een tweede atelier bij stichting Laurens Delfshaven in een bejaardentehuis waar ze verhalen over angsten, dromen en spijt verzamelen. Deze verhalen verwerken ze samen met de bewoners van Delfshaven en het publiek in de Kunsthal in een echt werkende draaimolen. Een ritje nodigt uit tot dialoog met de kunstenaars en reflectie op de eigen situatie en uitwisseling van verhalen en culturen.