Kunsthal Rotterdam

LIESBETH LABEUR

Liesbeth Labeur komt van de eilanden van het Koninkrijk der Nederlanden. Ze werd geboren op de Zeeuwse eilanden, waar ze nu ook woont, maar groeit op in Curaçao. Als Calviniste tussen de carnavalsvierders. In haar artistieke praktijk staan piëtistisch vormgebruik en Babylonische beeldverwarring centraal. 

In haar werk “Wij hebben wilgentakjes verbrand” werkt Liesbeth Labeur niet alleen met lokale kunstenaarsmaterialen maar haalt zij haar onderwerpen en technieken ook uit de buurt.

Waar komt die interesse in lokaal gevonden materiaal vandaan?

"Er is nu een trend gaande waarbij mensen zo veel mogelijk lokaal eten, omdat dit beter is voor het milieu. Ik vroeg me af hoe dat met kunst werkt. Doen we dat ook op die manier, of laten we het allemaal van ver komen zoals de bestellingen die we doen via alieexpress? Hoe werkt het als je alleen maar lokale materialen en onderwerpen gebruikt? In deze tijd van influencers en blogs zie je natuurlijk dat we steeds meer op een globaal niveau beïnvloed worden. Ik ben juist op zoek naar hoe dat op een lokale schaal werkt."

Wat is je werkwijze?

"Ik maak zelf seizoensgebonden lokale kunstenaars materialen. Thuis in Middelburg heb ik meegedaan aan de wilgen snoei en zo heb ik hout verzameld om in een blikje wat twijgjes te verkolen. Dat doe je door in zo’n blikje gaatjes te prikken. Dan gaat het vuur er niet in maar de gassen gaan er wel uit. Zo kun je je eigen houtskool maken."

Wat maak je precies van de houtskool?

"Van de houtskool maak ik inkt, door het te verpulveren en er water en alcohol bij te doen. Nog leuker is dat ik op dit moment het archief van het West Indische Compagnie en de Middelburgse Commercie Compagnie in duik. Wij hebben een roemrijk verleden als het gaat om de WIC en de MCC. Dat archief is inmiddels cultureel erfgoed en daar haal ik inktrecepten uit. Mijn stad is heel rijk geworden door de slavenhandel. Het leek me mooi om dan inkten uit hun archief opnieuw te maken en tekeningen over dat onderwerp te maken."

Met de houtskool maakte je nog meer materialen, kun je dit uitleggen?

"Met de houtskool van de wilgentakjes maak ik ook kooldrukken. Dat is een oude techniek waarmee je foto’s kan afdrukken. Dus uit één wilgentakje haal je dan al drie technieken."

Waar ben je nog meer mee bezig?

"Mijn installatie “de twee vragen” hoort hier ook bij. Ik leg in het open atelier briefjes neer met vragen die mensen mogen beantwoorden. De ene vraag gaat over wat je vreugde brengt en de andere is waar heb je verdriet van. Vanuit hun antwoorden maak ik weer tekeningen met houtskool en inkt. Ik ben erg benieuwd wat ze ervan gaan vinden!"

Duvan Duran

Duvan maakt ook installaties en die het open aterlier op een hele technische manier transformeren tot een interactieve speelruimte. In zijn werk staat functionaliteit centraal. Zo bewegen zijn installaties soms op een mechanische of elektronische manier, of bevragen ze bepaalde omgangsvormen.

Hoe ga je in jouw werk om met de bezoekers?

Bezoekers mogen veel onderdelen van mijn installaties aanraken. In tegenstelling tot de meerderheid van de stukken in musea, moedig ik mensen juist uit om een interactie te hebben met mijn werk. Er zijn onderdelen die je kan draaien en een constructie waar je aan een touw trekt en een eind verder op een bel gaat rinkelen. Het vervaagt de grenzen en verkleint de afstand. Ik wil dat men niet bang is om mijn werk aan te raken, als er iets stuk gaat kan ik het toch altijd weer maken. 

Hoe sluit dit aan op budget free art?

Wanneer ik installaties bouw in Curaçao is mijn gereedschap het enige wat ik koop.  Alle materialen die ik gebruik krijg ik door het onderhouden van connecties. Vaak ken ik mensen die voor bedrijven werken en dan vraag ik of ik hun restmateriaal mag meenemen. Dat zijn dingen die anders weg worden gegooid. Als je goed contact hebt met de mensen op het eiland kan je alles krijgen wat je nodig hebt. Het gaat om het opbouwen van een vertrouwensband. Dat is een belangrijk onderdeel van mijn werkwijze.